Вальдемар Болдхид (по правилам английской фонетики, все же "Болдхед") (Waldemar Baldhead) - "говорящий" псевдоним польского писателя, искусствоведа и публициста Вальдемара Лысяка.

Waldemar Lysiak jest synem inzyniera Stanislawa Lysiaka oraz Wiktorii z Kowalewskich. Dwie starsze siostry Lysiaka zginely w Powstaniu Warszawskim. Ukonczyl Liceum Ogolnoksztalcace im. Boleslawa Prusa w Warszawie. W latach 1963–1968 studiowal na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej i uzyskal tytul inzyniera architekta ze specjalizacja w zakresie konserwacji zabytkow. W latach 1968–1971 pracowal w panstwowym przedsiebiorstwie Pracownie Konserwacji Zabytkow. Nastepnie studiowal historie sztuki na Uniwersytecie Rzymskim w latach 1970–1972 oraz w Miedzynarodowym Centrum Studiow nad Ochrona i Konserwacja Zabytkow w Rzymie w latach 1970–1973[1]. W 1977 obronil na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej prace doktorska pt. Doktryna fortyfikacyjna Napoleona, pisana pod kierunkiem profesora Andrzeja Gruszeckiego[2]. Wykladal historie kultury i cywilizacji na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.

Lysiak ozenil sie w 1965 roku z Zofia Poisel[1][2]. Ma troje dzieci; jego syn Tomasz Lysiak jest dziennikarzem radiowym i aktorem.

Lysiak jest bibliofilem, jego zbior zawiera m.in. rekopisy wierszy Norwida oraz jedyny zachowany pierwodruk Trenow Kochanowskiego. (Wikipedia)

Помещенные здесь рассказы вошли в сборник "Коварство" (Perfidia).