ВАҚТ СИНОВИДАН ЎТГАН ШОИРЛАР
Тошкент – шунчаки шаҳар эмас. Мен учун муқаддасдан ҳам муқаддасроқ, қадрдондан ҳам қадрлироқ аҳамият касб этувчи, алоҳида нурли ва фавқулодда аурага эга бўлган бу азиз ва меҳрибон шаҳарни ҳеч қандайин геосиёсий ўзгаришлар менинг юрагимдан юлиб ташлай олмайди.
Маълум ва машъум Тошкент зилзиласи рўй берган паллаларда мен ҳеч бир ўйлаб ўтирмасдан у томонга учган эдим. Одамлари ер силкинишларидан безовта, бедор ва беором тунги Тошкент кўчаларини ҳеч қачон унутмайман. Ҳар турли, ҳар тоифа одамлар – вазирлар, талабалар, ўғри-каззоблару милиционерлар – барча-барчамиз бирга-бирга кўз юммай кутганимиз, кузатганимиз – қатор кетган палаткаларнинг улкан тунги лампаларни эслатувчи хира қизғиш ёғдулари кулфат оғушида ҳам алланечук сархуш ва бахтиёр, айни пайтда ҳамдаму ҳамнафас биз ёшларнинг кўнглини нурафшон қилган. Ўша машъум офат, кўпга келган умумкўргулик қаршисида биз барчамиз бирдам ва якдил эдик.
…Жойидан силжиган, бели букчайиб, ярим қийшайиб қолган ҳайкални эслайман. Мардонавор шеърият, метин ва мустаҳкам шеъриятким то бор экан, токим пойдор ва устувор тураркан, ўша оғир дамларда келажакда бизни кутаётган, айни чоғда, қон-қардошлигимизнинг чинакам имтиҳонига айланган глобал катаклизмларнинг ёрқин тимсоли бўлган бўлса ажабмас…
Сирожиддин билан мен 1987 йилда танишганман. Ўшанда у янги навқирон шеърият армиясининг сержант рутбасидаги ёш аскари эди, бироқ унинг енгил хушбичим курткасида маршаллик нишони ярқираб турарди гўё. Тошкент шоирлари вақт синовларидан ҳалол ва мардона ўта олдилар. Бу сўзлар бевосита Сирожиддинга ҳам тааллуқлидир. У ҳозирга қадар ўша кўзлари ёниб турган болакайдек менинг хаёлимда турибди. Болаларча тиниқлик ва тозалик, софлик ва самимият уфуриб турган шеърларни сиз азиз ўқувчиларга тавсия этарканман, уларнинг Ўзбекистонда яшаб ижод қилаётган таниқли рус шоири Александр Файнберг томонидан юксак маҳорат билан таржима қилинганини алоҳида таъкидлагим келади.
Устозлари Абдулла Орипов, Эркин Воҳидовлар ёнида юриб, уларнинг мактабидан сабоқ олган Сирожиддин бугунги кунда бошқа шоирлар билан бир қаторда ўзбек шеъриятининг ўз номи ва ўз овозига эга ёрқин намояндаларидан биридир. Унинг ўзим учун шунчаки шаҳар эмас, шоирлик ва инсонийлик қисматимнинг ажралмас таркибий бўлаги ҳисобланувчи Тошкентдан туриб қилган ҳар бир йўқлови – телефон қўнғироқлари мен учун ҳамиша азиз ва қадрлидир.
Ўз вақтида мен Тошкент зилзиласига бағишлаб “Тошкентга ёрдам беринг” номли достонимни ёзган эдим. “Комсомольская правда” газетасида босилган бу репортаж-достондан айнан шу парчасини сал кейинроқ таниқли санъаткор Родион Шчедрин ўзининг “Шоирнома” асарида хор жўрлигида саҳналаштириб ижро эттирди.
Кейинчалик “Ньюс уик” журнали мухбири билан бўлган суҳбатимизда мен Тошкентда ўтказганим ўша беором кунларни ҳаётимнинг энг саодатли кунлари деб атадим.
Сирожиддинга шеърлари учун раҳмат дейман. Тошкентга эса бизнинг қаддимизни тиклаб, ўзимизни, ўзлигимизни топишимизда берган беминнат ёрдами учун ташаккур айтаман.1
Андрей ВОЗНЕСЕНСКИЙ2006 й. 7 апрель
ЮКСАК ЭЪТИРОФ
Сирожиддин Саййид – шундай шоирки, унинг умр тақдири, таржимаи ҳоли ҳақида сўровноманинг ҳожати йўқ. Бу унинг мисраларида, Ота юрт шамоли шовуллаб эсаётган шеъриятида шундоққина кўриниб, сезилиб туради. Ушбу шеърият оҳангларида гоҳо най ноласи, гоҳо рубоб торларининг таронаси янграйди ҳамда китобхонлар қалбига шоир юрагининг нозик туйғулари, ҳайратларию ҳис-ҳаяжонларини олиб киради.
Шоирнинг ҳеч бир шеъри, ҳеч бир сатри ўқувчини алдамайди. Унинг юраги одамларга ҳамиша очиқ. Юракнинг очиқлиги, кўнгилнинг кенглиги – ҳақиқий шоиргагина хос бўлган нодир фазилатдир.
Рус халқининг улуғ шоири Сергей Есенин: “Барча шоирлар қондошдир”, – деб ёзган эди. Шеър қайси тилда янграмасин, шеърият шеърият бўлиб қолаверади. Ҳозирги замон рус шеъриятининг бетакрор вакилларидан бири Андрей Вознесенский Сирожиддиннинг Худо берган истеъдоди ва бадиий маҳоратини юксак эътироф этган эди.
Менинг ўзимга келсак, мен ҳам ушбу метафорик шоир билан тўлиқ ҳамфикр ва ҳамкорман. Бунинг устига у умуман ҳеч кимга ўхшамаган бетакрор, беназир шахсдир.
Менинг назаримда, унинг шахсиятида нафақат юксак ижодий муваффақиятлар, балки муносиб келажак ҳам тажассум топган. Бунинг исботи шоирнинг ўз шахсий дарду армонларини жамият орзу-ниятлари билан, лирикани фаол фуқаролик позицияси билан, бадииятни публицистик руҳ билан уйғунлаштира билиш қобилиятида намоён бўлади.
Шахсан мен бу бетакрор шоир билан яқин дўст ва ҳамроз бўлганимдан ниҳоятда қувонаман.
Унга янги дилтортар шеърлар билан ўқувчилар юрагини забт этавериш саодатини тилайман.
Ахир, шоирга бундан бошқа нима ҳам керак?
Александр ФАЙНБЕРГ, Ўзбекистон халқ шоири2006 й. 21 январь
Шеърлар
ДИЛ ФАСЛИ
НИЯТ
ЁШЛИК. БАҲОР. МУҲАББАТ
ТАКРОР
СЕВГИ ҲАЗИЛИ
СОВҒА
ЭЛЛИКҚАЛЪА ТАШБЕҲЛАРИ
Неъматулла оғага
ЖУҒРОФИЯ
ИНТЕРНЕТ
НЕЧУН?
МАРҲУМЛАР
ҲИЛОЛ
«Мен кўнглимни гулга бердим…»
УМР
КУЛЧА
ҚУРБОНЛИК ҚЎЙ
ХАВОТИР
ИСМ
БИР ФАРЗАНД ЎСТИРГАНИНГ…
БУЮК ИПАК ЙЎЛИ
ҚАЛДИРҒОЧ КЎЗЛИКЛАРИМ
Нигинаойга
ҒАЛАБА!
ҚИЗАЛОҚЛАР
АСАЛ ҚИЗИМ НИГИНА
ИНСОНЛАРКИ…
АҲМАД ФЕРМЕР
БЕВАФОЛИК
ФАХРИЙЛАР
450 000 ЛОЛА
МЕҲНАТ
УСТОЗ
ТЕМИР ЙЎЛЛАР
ФИЛФАКНИНГ ҲИЛОЛАСИ
БУҒДОЙЗОРЛАРИМ
ЖАЙҲУН ШАМОЛЛАРИ
Ибройим оға Юсуповга
ДЎРМОНДАГИ ҲАҚҚУШ
ШИРИНЛИК СЕВГИ
ОДАМЗОТ
СИЙМТАН БОЙВУЧА
НУҚТАИ НАЗАР
“ИЛТИМОС, СУЯНМАНГИЗ”
БОҒ
УСТОЗЛАР ЁДИ
УЛУҒРОҚ ИШ БОРМИ ЭЛНИНГ ТИНЧИДАН
ТИРИКТЕПА
ЯНГИ-ЯНГИ ЙИЛЛАР КЕЛАДИ
УНИВЕРСИТЕТ МАДҲИЯСИ
ҲАЁТ КЎЗГУСИ
БУҒДОЙБЎЙ ВАТАН
МЕНИНГ ШОИРЛИГИМ
ШЕЪР ВА КУРАШ
УМР ТАРТИБИ
СУҚРОТ АЙТАДИКИ…
“ТОШКЕНТ ОҚШОМИ”ГА
ЯХШИЛИК
ОДАМ – ТЕЛЕФОН
ЁТИБЛАР ИЧГАН СУВЛАРИМ
ИЗҲОР
МЕҲР
ФУРҚАТ БОБО ВА ФЕРМЕРЛАР ҚИССАСИ
АВАЗ ЎТАР
«Тушмиш фалак айвонларидан…»
МАҚОЛ ТАҲЛИЛИ
ЭСКИ ЭРТАК
ҲАҚ СЎЗ. АБДУЛЛА ҚАҲҲОР
МАҚСУД ШАЙХЗОДА. ЁЗИЛМАГАН ХОТИРАЛАР
БИР ИДИШ
Одам танасида қориндан ёмонроқ идиш йўқдир…
Ҳадисдан
ВАТАН
ДАРЁ
ОДАМ
МАНЗИЛЛАР
НАВОИЙНИНГ НАБИРАЛАРИ
САМАРҚАНД ОСМОНИ
А. Қутбиддинга
«Навоийнинг ғазаллари…»
ДИЙДОР
ДИЛ
СОМОН ЙЎЛИ СОМОНЛАРИ
Акам Шарафиддинга
ДЎМБИРАДА АЙТИЛГАН
Шоберди бахшига
ШОИР ВА ШОФИР
ХИЗМАТ ҲУДУДИДАН ТАШҚАРИДА
МУСОФИРЛАР
ХАВОТИР
ЧЎПОН СЕВГИСИ
СОМОНЧИЛАР
Абдулла Орипов
- Ажабмас, эрта кун бир шоир укам,
- Шеърлар ёзиб юрса Сомон йўлида.
БИР ҚАВМ
ТУҒИЛИШ
ТЕГИРМОНЧИ
«Биз – озгина боламизу…»
«Даланг сенинг болангдир…»
БИР БУЛБУЛНИНГ АТРОФИДА
МУТОЛАА
Талабаларга
БАҲОР ҚЎНҒИРОҚЛАРИ
ДАВОМИЙЛИК
ШОҲТУТ
НИГИНА ВА АФСОНА
МУТАРЖИМ
Н.Комиловга
«Она, тўплаб чиқса – бардошларингиз…»
«Маҳмуд деган ошиқ келар…»
Маҳмуд Тоирга
САҲАР ТУРИБ…
МАКТАБГА БОРАМАН
МУЛТФИЛМ
Болаларга
«Тушмиш қайси дарахтлардан болалар…»
ИЛК ОҒРИҚ
КЕЛИШМАДИК
«Ярқираган тоғларимни…»
УКАДЎСТ
А.Э.
КОБУЛДА БАҲОР
“Сабзаю гуллар била жаннат бўлур Кобул баҳор…”
Заҳириддин Муҳаммад Бобур
СИЗЛАР ВА БИЗЛАР
САЙР
Матназар Абдулҳакимга
«Менинг тўртликларим…»
МАҚОЛ
МАЙЛИ
«Бу орзулар юлдузларга…»
ҚАРЗ
Яратгандан олар жонлар қарзим бор.
(Халқ мулки)
ДИЛ ФАРРОШЛАРИ
КАПАЛАК
“САРОЙ ШОИРИ.” ИЗОҲ
БОБОЖОНИМНИНГ ВАТАНИ
ТОЛИБ ЙЎЛДОШ ҲАНГОМАСИ
Бу ҳангомани “Ўзбекистон адабиёти ва санъати” газетасида ишлаб юрган кезларимизда Толиб аканинг ўзи айтиб берган. Оллоҳ раҳмат қилсин ва рози бўлсин.
“ОЛТИН ҚАЛАМ” МАНЗУМАСИ
«Яхшию ёмондан – эркакми, аёл…»
ГЎЗАЛ
“SMS”
ГУМБУЛОҚ
ТОШКЕНТ МАНЗУМАСИ
«Отлар кечиб ўтар дарёдан, ака…»
ЎЛМАС УМАРБЕКОВ КЎЧАСИ
АСРАГИЛ
ДОМЛА
ИККИ АСР – БИР ҲАЁТ
ИНТИЗОРЛИК
(Андрей Вознесенскийдан)
ДЕҲҚОН МАДҲИЯСИ
БУҒДОЙБЎЙ ВАТАН
ФУКУСИМА, 2011.11.03
Достон
Юз оҳ, Заҳириддин Муҳаммад Бобур…
Муқаддима ўрнида
Темурийзода султонлардан бири, улуғ шоир ва давлат арбоби, йирик саркарда ва беназир тарихнавис Заҳириддин Муҳаммад Бобурнинг ҳаёти ва ижоди давру замонлар ўтгани сайин неча авлод ижодкорларини қизиқтириб келмоқда ва бундан буён ҳам шундоқ бўлмоғи муқаррар. “Шоирлиги шоҳлигидан, шоҳлиги шоирлигидан улуғ” ҳазрати Бобур қисқа бўлса-да, нечоғли зиддият ва қарама-қаршиликлар, матонат ва жасоратларга бой сертаҳлика ва сермазмун ҳаёт йўлини босиб ўтгани ўқувчиларга яхши маълум. Вақт ўтгани сари улуғ аждодимиздан қолган улкан ижодий мероснинг қадр-қиммати янада залвор ва салмоқ касб этмоқда. Аслида, “Темурийзода султон Заҳириддин Муҳаммад Бобур” дейилишининг ўзидаёқ ҳамма гап айтиб бўлингандай, шу мақом ва ном тилга олиниши биланоқ бошқа сўз ва изоҳга ўрин йўқдай.
…Мактабда ўқиб юрган паллаларимиздан бошлаб, қирқ йиллардан буён дилда яшаб, хотирда янграб келаётган ўтли-ҳасратли сатрлар: “Ҳар кимки вафо қилса вафо топқусидур, Ҳар кимки жафо қилса жафо топқусидур”, “Яхшилиғ аҳли жаҳонда истама Бобур киби, Ким кўрубдур, эй кўнгул, аҳли жаҳондин яхшилиғ.” Ва, албатта, абадиятга рақамланган бу оҳлар, аламлар:
“Юз оҳ, Заҳириддин Муҳаммад Бобур…”, “Ўз юртни қўйиб, Ҳинд сори юзландим, Ё Раб, нетайин, не юз қаролиғ бўлди?!”, “Хазон яфроғи янглиғ гул юзунг ҳажрида сарғардим”. Ёки: “Менинг кўнглумки гулнинг ғунчасидек таҳ-батаҳ қондур, Агар юз минг баҳор ўлса, очилмоғи не имкондур”.
“Бобурнома”ни ўқиб, Бобурни ўқиб амин бўлганимиз: йўқ, юз оҳ эмас – юз минг-юз минг оҳу зор, юз минг-юз минг соғинчу фироқдан тузилган экан бу умр, юз минг эмас – юз минг узра яна юз минг баҳор келса ҳам мангу мунглуғ бу кўнгилнинг очилмоғига деярли имкон йўқ экан.
Устоз адиблар мактаби ва тажрибасидан ўрганган ҳолда, бурч ва ҳавас тақозоси юзасидан мен ҳам бир қаламкаш сифатида Бобур бобо ижодига мурожаат қилмоққа журъат этдим. Ва бу – ниҳоятда қисқа, аммо туганмас ҳаётнинг, зим-зиё оламни ёритган чақиндай тез сўнган, лекин, мана, беш юз йиллардан буён тўхтамай давом этиб келаётган, мардлик ва матонат, ғурбату фироқ, меҳнату аламларга тўла умрнинг юз лаҳза, юз ҳолатини қўлимдан келганча ифодалаб беришга ҳаракат қилдим. Гоҳ Бобур ҳазратлари тилидан, гоҳ ўзимдан, гоҳи шеър, гоҳи ғазал тарзида, гоҳ рубоий, гоҳи мухаммас шаклида кўнглимдагиларни, ният ва мақсадимни иншо этишга уриниб кўрдим. Шу жиҳатдан тагсарлавҳада “достон” деб ёзилган бўлса-да, бу битикларни достон йўлидаги бир жаҳд ё уриниш дейилса тўғрироқ бўлар.
Бино ёхуд иморатда бўлгани янглиғ, бунинг пойдеворига “Бобурнома”дан, Бобур шеъриятидаги энг нозик нуқталардан – хотиралар, ўй ва кечинмалар, мисралар билан байт ва рубоийлар асос қилиб олинди. Бинонинг тарҳи-лойиҳаси нечоғли пухта-пишиқ чиққани, ғиштлари билан синчлари қанчалар тўғри қўйилгани, шувоғию бўёқларигача баҳо бериш – зукко ўқувчига ҳавола.
Фақат бир таҳлика: Бобур бобонинг қаттиқ, синчков назари, ул зотнинг “Бобурнома”да Султон Маҳмуд Мирзо ҳақида “Табъи назми бор эди, девон таркиб қилиб эди. Вале шеъри бисёр паст ва бемаза эди. Андоқ шеър айтқондин айтмағон яхшироқдур” деган қатъий ва кескир сўзлари ҳозир ҳам манглайим узра қиличдек ярқираб тургандек туюлади…
2009
АЖДОД ВА АВЛОД
“БОБУРНОМА”
“Бу битилганлардин ғараз шикоят эмас, рост ҳикояттурким, битибтурмен. Бу мастур бўлғонлардин мақсуд ўзнинг таърифи эмас, баёни воқии бу эдиким, таҳрир этибтурмен. Чун бу тарихда андоқ илтизом12 қилилибтурким, ҳар сўзнинг ростини битилгай ва ҳар ишнинг баёни воқиини таҳрир этилгай. Ложарам13 ота-оғадин (ини-оғадин) ҳар яхшилиқ ва ёмонлиғким шойиъ эди, тақрир қилдим ва қариндош ва бегонадин ҳар айб ва ҳунарким баёни воқиъ эди, таҳрир айладим. Ўқуғувчи маъзур тутсун, эшитгувчи таарруз14 мақомидин ўтсин”.
(Тўққиз юз ўн иккинчи (1506-1507) йил воқиалари)
УМАРШАЙХ МИРЗО15
(Саккиз юз тўқсон тўққизинчи (1494) йил воқиалари)
ЎН ИККИ ЁШЛИ БИР ТЕМУРИЙЗОДА
“Тенгри таолонинг инояти билан ва ҳазрати он Сарвари коинотнинг шафоати билан ва чаҳорёри босафоларнинг ҳиммати бирлан сешанба куни рамазон ойининг бешида тарих секкиз юз тўқсон тўққузда Фарғона вилоятида ўн икки ёшта подшоҳ бўлдум”.
(Саккиз юз тўқсон тўққизинчи (1494) йил воқиалари)
“БАҲОР АЙЁМИДУР”
“ҲО, ДАРВЕШ”
“Хўжанд била Конибодом орасида бир дашт тушубтур, Ҳодарвешға мавсумдур18. Ҳамиша бу даштта ел бордур. Марғинонгаким шарқидур, ҳамиша мундин ел борур. Хўжандғаким ғарбидур, дойим мундин ел келур: тунд19 еллари бор. Дерларким, бир неча дарвеш бу бодияда20 тунд елга йўлуқуб, бир-бирини тополмай, “Ҳо, дарвеш”, “Ҳо, дарвеш” де-де ҳалок бўлубтурлар, андин бери бу бодияни Ҳодарвеш дерлар”.
(Саккиз юз тўқсон тўққизинчи (1494) йил воқиалари)
“АНДИЖОН КЎРИНАДИР…”
“Бир-икки кундин сўнг Кандирлик добони била Ахси ва Андижон сари азимат қилдим. Ахсиға етиб отамнинг мазорини тавоф қилдим”.
(Тўққиз юзинчи (1494-1495) йил воқиалари)
“ТЕМУР ТУЗУКЛАРИ”
“…Ул фурсатлар Темурия салотини дастури била тўшак устида ўлтурур эдим”.
(Тўққиз юз биринчи (1495-1496) йил воқиалари)
БУ МИРЗОЛАР
“Бу мирзолар андоқ ифрот23 била фисқ ва айшға машғул эдиларким, отасидек кордида ва кордон24 подшоҳ тушчилик йўл келиб, рамазондек мутабаррак ва азиз ойға кечалик фурсат қолиб, отасидан ийманмай, Тенгридан қўрқмай, ҳануз иши чоғир ичмак эди нашот25 била, мажлис оролиқ эди инбисот26 била. Муқаррардурким, мундоқ бўлғон киши андоқ шикаст топқай ва бу навъ ўтган элга ҳар ким даст топқай27”.
(Тўққиз юз иккинчи (1496-1497) йил воқиалари)
“ТЕМУРБЕК СОЛҒОН ИМОРАТЛАР…”
“Темурбек солғон олий иморатлардин бири Кўксаройдурким, Самарқанднинг аркида воқиъ бўлубтур. Ажаб хосиятлиқ имораттур. Темурбек авлодидин ҳар ким бош кўтариб тахтқа ўлтурса ҳам мунда ўлтурур, ҳар ким тахт доияси била бош қўйса ҳам мунда қўяр…”
(Тўққиз юз биринчи (1495-1496) йил воқиалари)
“Рубъи маскунда Самарқандча латиф шаҳр камроқдур. Бешинчи иқлимдандур… Шаҳри Самарқанддур, вилоятини Мовароуннаҳр дерлар… Темурбек пойтахт қилиб эди. Темурбекдин бурун Темурбекдек улуғ подшоҳ Самарқандни пойтахт қилғон эмастур…”
(Тўққиз юз учинчи (1497-1498) йил воқиалари)
“Темурбекнинг ва Улуғбек мирзонинг имороти ва боғоти Самарқанд маҳаллотида кўптур. Самарқанд аркида Темурбек бир улуғ кўшк солибтур, тўрт ошёнлиқ, Кўксаройға мавсум ва машҳур ва бисёр олий имораттур. Яна Оҳанин дарвозасиға ёвуқ қалъанинг ичида бир масжиди жумъа солибтур, сангин, аксар Ҳиндустондин элтган сангтарошлар анда иш қилибтурлар. Масжиднинг пештоқи китобасида бу оятни “Ва из ярфау Иброҳимал-қавоида (ило охириҳи)”28 андоқ улуғ хат била битибтурларким, бир куруҳ ёвуқ ердин ўқуса бўлур. Самарқанднинг шарқида икки боғ солибтур, бириким йироқроқтур, Боғи Бўлдудур, ёвуқроғи Боғи Дилкушодур. Андин Феруза дарвозасиғача хиёбон қилиб, икки тарафида терак йиғочлари эктурубтур. Дилкушода ҳам улуғ кўшк солдурубтур, ул кўшкта Темурбекнинг Ҳиндустон урушини тасвир қилибтурлар. Яна Пуштаи Кўҳакнинг доманасида Конигилнинг қора суйининг устидаким, бу сувни Обираҳмат дерлар, бир боғ солибтур. Нақши жаҳонға мавсум. Мен кўрган маҳалда бу боғ бузулуб эрди, оти беш қолмайдур эди. Яна Самарқанднинг жанубида Боғи Чанордур, қалъаға ёвуқтур. Яна Самарқанднинг қуйи ёнида Боғи Шамол ва Боғи Биҳишттур. Темурбекнинг набираси Жаҳонгир мирзонинг ўғли Муҳаммад Султон мирзо Самарқанднинг тош қўрғонида – чақарда бир мадраса солибтур.
Темурбекнинг қабри ва авлодидин ҳар кимки Самарқандга подшоҳлик қилибтур, аларнинг қабри ул мадрасададур”.
(Тўққиз юз учинчи (1497-1498) йил воқиалари)
СУЛТОН УЛУҒБЕК. РАСАДХОНА. “ЗИЖИ КЎРАГОНИЙ”
“Улуғбек мирзонинг иморатларидин Самарқанд қалъасининг ичида мадраса ва хонақоҳдур. Хонақоҳнинг гунбази бисёр улуғ гунбаздур, оламда онча улуғ гунбаз йўқ деб нишон берурлар…
Яна бир олий иморати Пуштаи Кўҳак доманасида расаддурким, зич битмакнинг олотидур.33 Уч ошёнлиқдур.34 Улуғбек бу расад била Зичи Кўрагонийни битибдурким, оламда ҳоло35 бу зич мустаъмалдур.36 Ўзга зич била кам амал қилурлар. Мундин бурун Зичи Элхоний мустаъмал эдиким, Хожа Носир Тусий Ҳалокухон замонида Мароғада расад боғлабтур. Ҳалокухондурким, Элхон ҳам дерлар. Ғолибо оламда етти-секкиз расад беш37 боғламайдурлар. Ул жумладин бир, Маъмун халифа расад боғлабтурким, Зичи Маъмунийни ондин битибтурлар. Бир Батлимус38 ҳам расад боғлабтур. Яна бир Ҳиндустонда рожа Бикраможит ҳинду замонида Ўжин ва Даҳордаким, Молва мулкидур, ҳоло Мандуға машҳурдур. Яна бир расад қилибтурлар, ҳоло ҳиндуларнинг мустаъмал Ҳиндустонда ул зичдур. Бу расадни боғлағони минг беш юз сексон тўрт йилдур. Бу ул зичларға боқа ноқисроқтур”.39
(Тўққиз юз учинчи (1497-1498) йил воқиалари)
ЛАҚЛАҚА МАСЖИДИ
“Самарқанднинг қалъасининг ичида яна бир қадимий иморатдур, масжиди Лақлақа дерлар. Ул гунбазнинг ўртасида ерга тепсалар тамом гунбаздин “лақ-лақ” ун келур, ғариб амредур, ҳеч ким мунинг сиррини билмас”.
(Тўққиз юз учинчи (1497-1498) йил воқиалари)
САМАРҚАНД ЁДИ
“Самарқанд шаҳри ажаб ораста шаҳредур, бу шаҳрда бир хусусияти борким, ўзга кам шаҳрда андоқ бўлғай. … Хўб нонволиқлари ва ошпазлиқлари бордур. Оламда яхши қоғаз Самарқанддин чиқар. Жувози қоғазлар суйи тамом Конигилдин келадур. Конигил Сиёҳоб ёқасидадурким, бу қора сувни Обираҳмат ҳам дерлар. Самарқанднинг яна бир матои қирмизи маҳмалдурким, атроф ва жавонибқа элтарлар”.
(Тўққиз юз учинчи (1497-1498) йил воқиалари)